زینب آمد شام را یکباره ویران کرد و رفت            اهل عالم را ز کار خویش حیران کرد و رفت

از زمین کـربـلا تا کـوفه و شام خـراب            هر کجا بنهاد پا فتحی نمایان کرد و رفت

بـا لـسـان مـرتـضی از ماجـرای نـیـنـوا            خطبۀ جانسوز اندر کوفه عنوان کرد و رفت

با کـلام جان فـزا اثـبـات دین حـق نمود            عالمی را دوستدار اهل ایمان کرد و رفت

بر فـراز نی چو آن قـرآن ناطق را بدید            با عمل آن بی‌قرین، تفسیر قرآن کرد و رفت

در دیـار شـام بر پـا کرد از نـو انقـلاب            سنگر اهل ستم را سست بنیان کرد و رفت

خـطبـۀ قـرّا، بیان فـرمود در کـاخ یـزید            کاخ استبداد را از ریشه ویران کرد و رفت

شام، غرق عیش و عشرت بود در وقت ورود            وقت رفتن شام را شام غریبان کرد و رفت

زین خطب اتمام حجت کرد بر کافر دلان            کافران را مستحقّ نار و نیران کرد و رفت

از کلام حـق پسندش شد حقـیقـت آشکار            اهل حق را شامل الطاف یزدان کرد و رفت

دخت شه را بعد مُردن در خرابه جاى داد            گنج را در گوشۀ ویرانه پنهان کرد و رفت

ز آتـش دل بر مـزار دخـتر سلطان دین            در وداع آخرین شمعى فروزان کرد و رفت

با غم دل چون که می‌شد وارد بیت الحزن            سروىِ دل خسته را محزون و نالان کرد و رفت